Zwartmoeskervel zorgt voor fris wintergroen

Nooit van deze groente gehoord ?

Alexander de Grote en alle Romeinen zouden deze groente veel hebben gegeten.
En in elke middeleeuwse potagie werd zwartmoeskervel ook meegekookt, maar waar vind je deze beresterke, oergezonde vergeten groente nog ?
Dit is zeker een ten onrechte vergeten groente !

Zwartmoeskervel, (Smyrnium olusatrum, in het Engels: *Alexanders) is duidelijk een schermbloemige.
Als hij bloeit komt het bolvormige scherm tot 150 cm hoog. De geelgroene bloemetjes trekken heel veel sluipwespen, zweefvliegen, gaasvliegen en andere nuttige beestjes aan.

Zwartmoeskervel is een echte lekkernij

De bladeren van zwartmoeskervel zijn twee- of driemaal drietallig en blinkend groen.
Ze hebben een sterke geur en smaak, die het midden houden tussen selder, zevenblad en engelwortel.
We gebruiken de jonge bladeren wel eens rauw in een slaatje, maar vooral als soepgroente.
De stelen, vooral de jonge, smaken dan weer veel milder, en kun je bijvoorbeeld in een slaatje snipperen. Of even stoven in olijfolie, en afwerken met sojasaus en peper.

Hoe kweek je zwartmoeskervel ?

De plant is twee- tot driejarig. Als je vers zaad zaait in volle zomer, kiemt dat vrij snel.
Een alternatief is: eenjarige wortels verplanten. Die wortels zijn zo dik en lang als een forse winterwortel. Ze zijn ook eetbaar, en laten zich tijdens de winter behoorlijk verplanten.
Van de planten die hieruit voortkomen, kun je later je eigen zaad winnen.
Belangrijk, want zwartmoeskervelzaad verliest heel snel zijn kiemkracht.
Mogelijk is dat de reden waarom er slechts zelden zaad van Zwartmoeskervel wordt aangeboden.
Als je er een hebt en hij maakt zaad, zaai en verspreid de jonge planten onder vrienden en kenissen en survivers of preppers
Dit draagt niet alleen bij tot je gezondheid en overlevingskansen, maar ook tot de biodiversiteit van je kruiden en groententuin. Ideaal in een permacultuurtuin.

Elke vruchtbare grond is wel geschikt voor deze oude groente.
Van september tot mei oogst je zowel bladeren als stelen.
Enkel tijdens de zomer groeit zwartmoeskervel niet, maar dan is er voldoende overvloed in de tuin.

Gebruik van zwartmoeskervel

Je kan de stelen en bladeren ook bleken (volgens de literatuur) door ze af te dekken met een flinke emmer of kuip, maar dat heb ik zelf nog niet gedaan.
Verder werd zwartmoeskervel in de voorbije eeuwen ook wel medicinaal gebruikt, maar is zoals vele goede en gezonde kruiden of groenten in onbruik geraakt.
Wellicht bevat deze vergeten groente nogal wat antioxidanten en vooral veel groen chlorophyll, waarvan we nooit teveel kunnen gebruiken.

Schrijf mee aan www.eetbare-tuin.info

Dodonaeus over Smyrnium of Grote Eppe

De grote eppe heeft grote, brede en bruine bladeren die veel op de bladeren van de gewone peterselie lijken, maar veel groter en bruiner zijn en veel op de bladeren van Angelica lijken. Zijn steel is rond en groeit negentig of honderd twintig cm hoog en daarop groeien ronde schermen die kleine witte bloempjes voort brengen en daarna lang zwart zaad dat geurend en van smaak bitterachtig is. De wortel is wit, redelijk lang en dik.

Deze eppe is ook verwarmend en verdrogend van aard net zoals de hofeppe of gewone peterselie en vooral haar zaad en wortel die een zuiver makende en dun makende kracht hebben en warm en droog zijn wel tot in de derde graad.

Dioscorides zegt dat de bladeren en stelen van dit gewas gekookt en hetzij alleen, hetzij met vis gegeten worden en hij voegt er ook noch bij dat die rauw weg gelegd en in pekel bewaard worden. De wortel, zegt hij, wordt ook rauw en gekookt gegeten en zo genoten is ze de maag of de mond aangenaam.
Tegenwoordig wordt de rauwe wortel van deze grote eppe ook op tafel gebracht en in plaats van ander salade op het brood gegeten.

Het zaad van deze grote eppe alleen of met honigwater ingenomen verwekt de maandstonden van de vrouwen en jaagt de nageboorte en dode vruchten af, scheidt alle winden, verdrijft en verzoet de pijn en krampen van de buik, laat de plas rijzen en is zeer goed tegen de druppelplas.

De wortel van grote eppe en vooral in wijn gekookt en gedronken heeft ook dezelfde kracht met het zaad, want ze laat ook de plas lossen en rijzen en breekt en jaagt de steen af en is goed tegen de pijn van de lenden en de zijden.

Men eet de jonge stelen van dit gewas met peper en zout zoals de artisjokken en kardoens, want ze zijn aangenaam en lieflijk van smaak. Zo gegeten is de grote eppe een zeer goed moeskruid, voedt goed en doet dezelfde werken die peterselie doet, maar krachtiger. In het kort gezegd, ze kan al hetzelfde dat het Smyrnium van de ouders toegeschreven wordt.

Het zaad en ook de wortel met zeer zoete wijn gedronken is niet alleen goed om de koude plas te genezen, maar verwarmt ook diegene die huiverachtig zijn en koude koortsen hebben.

Dit zaad met wijn gedronken en de wortels in wijn gekookt en de rook hiervan van onder opwaarts gelaten beneemt de pijn van de baarmoeder.

De wortel pleistervormig opgelegd lost de verse gezwellen en hardheden op en gekookt op de vrouwelijkheid gelegd, laat de vrouwen misvallen.
Bron : volkoomen oude herbaria en medisch